Forum o Tokio Hotel

psecMonster

Moje nowe "dziecko".

"Oto jest miłość"
Zajęła tą samą ławkę w parku, co zawsze. Jak każdego innego dnia. Jej szyja owinięta była długim czarno-białym szalikiem, na dłoniach miała rękawiczki bez palców. Spojrzała z utęsknieniem na długą alejkę, usłaną żółtymi liśćmi i kasztanami. Rzuciła okiem na pomalowane lekko różowym lakierem paznokcie, na srebrny pierścionek na swoim placu. Jej wzrok napotkał cienką bransoletkę, która ukazała się na rękawiczce. Poprawiła ją i otoczyła rękawem kurtki. Odgarnęła za ucho kilka niesfornych kosmyków włosów. Pamiętała, że jej ukochany często to robił. Z uśmiechem. Właśnie, z uśmiechem! Za każdym razem, gdy kilka włosów uciekło spod czarnej wsuwki, on je znów spinał, zawsze się do niej uśmiechał. Tęskniła do tych dwóch rzędów białych zębów, do jego delikatnych, różowych warg, w których chciała zasmakować.
Otworzyła książkę i zaczęła czytać.

A liczne tego[miłości] dostrzegam dowody
Że czas ochładza jej iskrę i ogień.
W głębi płomienia miłości jest skryty
Knot wypalony, który go osłabia,
A nic nie będzie równie dobrym wiecznie,
Gdyż dobroć musi być wciąż lepsza
I od własnego nadmiaru umiera…

Nie zrozumiała do końca tych słów, ale one w jakiś sposób ją poruszyły. Nie kojarzyły jej się z jakąś chwilą, którą miło wspomina. Ten fragment miał w sobie coś magicznego, co sprawiało, że człowiek zatrzymywał się przy nim dłużej. Ona jednak nie chciała się nad nim rozczulać, mimo, że jej się podobał.

Więc to, co trzeba czynić, czynić trzeba
Gdy chcemy czynić, albowiem to „trzeba”
Zmienia się, mając tak wiele opóźnień
I chwili słabości tak wiele, jak wiele
Jest rąk, wydarzeń i języków. W końcu
To „trzeba” staje się cichym westchnieniem,
Które nam sprawia ból, przynosząc ulgę…

Tu się zatrzymała. Zamknęła książkę, nawet nie wtykając między strony zakładki. Usłyszała cichy szum liści niedaleko niej. Ktoś szedł alejką, brnąc przez żółte, opadłe z drzew liście. Po chwili osobnik się zatrzymał. Nie patrzyła na niego.
- Czy to wielki cień na drodze…* - zaczął.
- …biegnie równolegle z naszym życiem czy nasze marzenia? – dokończyła za niego, zaszczycając go spojrzeniem. On również się w nią wpatrywał.
- Spełnione? – zapytali równocześnie. Podszedł do niej, zajmując miejsce obok dziewczyny. Patrzył się przed siebie, kiedy ona chciała na niego popatrzeć. Chyba się domyślał, że dziewczyna przygląda się jego twarzy. Po sekundzie zaczęła się śmiać.
- Co cię tak bawi? – zapytał.
- Oto jest miłość. Dwoje ludzi spotyka się przypadkiem, a okazuje się, że czekali na siebie całe życie. – odpowiedziała. Chłopak przytaknął jej i pocałował w usta.
Nikt nie był w stanie zniszczyć tej chwili. Kiedy kochankowie zaczęli się oddalać, zaglądając sobie w oczy, mała dziewczynka w białych szatach z łukiem i strzałą w ręku pojawiła się na alei. Popatrzyła z radością na tą dwójkę, którą za pomocą jej strzały, pokochała się.

William Shakespeare, Hamlet(akt 4, scena 7)
* Joseph McElroy, "Kobiety i mężczyźni"

Czarna

Ładnie to wszystko napisane, masz kobieto talent, ale wiesz co? Wszystkie Twoje jednoczęściówki są takie... schematyczne. Naprawdę. Wszystkie opowiadają o tym samym, są podobnie napisane, a bohaterki zwykle też są podobne. To moja jedyna uwaga xP.

Sanae

Noo psec bardzo ładnie dobierasz słowa.Strasznie mi się to podoba ale faktycznie często jednoczęsiówki twoje mają inna tresc ale podobnie napisane. I tak jakos śmiesznie ze odrazu sie pokochali xD No ale nieważne...i tak mi sie podoba:D

psecMonster

Po przeczytaniu dwóch opowiadań oceniacie całą moją twórczość? Zastanówcie się...

Czarna

Dwóch? Ekhm.
Ja czytałam duuużo Twoich opowiadań na tokiohot3l. Gdybym przeczytała tylko te jednoczęściówki, nigdy nie napisałabym czegoś takiego.
I wiesz co? Warto czasem spokojnie przyjąć krytykę i się zastanowić, niż od razu się rzucać ;]].

Sanae

Ja też czytałam na tokiohot3l kilka twoich opowiadań wiec wiesz...mniej więcej sie orientuje...

psecMonster

Nie czytałyście wszytkich moich jednopartówek(i wielopartówek) bo przestałyście odwiedzać tokiohot3l. Ile ich przeczytałyście? 3? 4?
Ja umiem przyjmować krytykę.
Przepraszam, ale jak mam pisać 'nie podobnie'? A tak w ogóle: mozecie mi sprecyzować ten schemat?

Czarna

I tu się mylisz ;]]. Przez pewien czas wchodziłam jeszcze na tokiohot3l, żeby poczytać opowiania.
Umiesz przyjmować krytykę? Pff, jasne. Wszyscy chwalili Cię na tamtym forum, tu spotkałaś się z krytyką z mojej strony i od razu wielki bulwers. Nie każdemu muszą podobać się Twoje "dzieła".
A schemat polega na tym, że cały czas piszesz opowiadania o miłości, z podobną fabułą, a bohaterka chyba cały jest ta sama. Trochę różnorodności nie zaszkodzi.

psecMonster

Nie widziałaś jescze bulwersu z mojej strony.
Jeśli nie podobają ci się moje opowiadania, to nie każę Ci ich czytać.
Szczerze mówiąc Twoje komentarze mnie najmiej obchodzą.
I tak właściwie nie wiem po co ja dodaje tu moje opowiadania, skoro i tak nikt mi ich nie komentuje.
Wiesz, tak właściwie to spotkałam sie z krytyką. Nie tylko na tokiohot3l ale również na thpoland. Coś niedokładnie czytaś...
Nie będziesz musiała czytać moich opowiadań! Szczęśliwa?
Nie myśl tylko, że twoja 'krytyka' tak mnie dotknęła, że już nigdy nie pokażę się na forum i zacznę płakać.
Zauważyłam, ze chyba lubisz się kłócić. Najpierw vera, teraz ja... gratulacje?